Ερώτηση: Τα Μαθήματα Θαυμάτων λένε ότι η ασθένεια είναι θυμός που εξωτερικεύεται στο σώμα. Τι είναι αυτό που θα έκανε ένα μωρό να αρρωστήσει; Για τον ίδιο λόγο, τα ζώα έχουν εγώ όταν και αυτά αρρωσταίνουν; Ή όλο αυτό είναι μέρος του ονείρου που το εγώ μας κάνει να σπαταλούμε το χρόνο μας προσπαθώντας να το καταλάβουμε;
Απάντηση: Ένα μωρό ή ένα ζώο αρρωσταίνει για τον ίδιο λόγο που αρρωσταίνει και ένας ενήλικος. Νομίζουμε ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποια διαφορά επειδή συγχέουμε τον εγκέφαλο με το νου. Προφανώς, υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στον εγκέφαλο ενός μωρού και στον εγκέφαλο ενός ενήλικου, ή ανάμεσα στον εγκέφαλο ενός ζώου και στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου. Όμως, αντίθετα με ό,τι πιστεύουμε όλοι για την δύναμη και την φύση του εγκεφάλου να ελέγχει το σώμα και την συμπεριφορά, ο Ιησούς μας λέει ότι κάνουμε λάθος: «Πιστεύεις ότι ο εγκέφαλος του σώματος μπορεί να σκεφτεί. Αλλά αν καταλάβαινες την φύση της σκέψης, δεν θα μπορούσες παρά να γελάσεις με αυτή την παρανοϊκή ιδέα. Είναι σαν να νόμιζες ότι κρατάς το σπίρτο που δίνει φως στον ήλιο και του δίνει όλη του την θερμότητα – ή ότι κρατάς τον κόσμο μέσα στην παλάμη σου, σφικτά κλεισμένο μέχρι που να τον αφήσεις να φύγει. (Μάθημα: 92.2).
Δεν είναι ο εγκέφαλος αλλά ο νους, έξω από τον χρόνο και τον χώρο, που παίρνει όλες τις αποφάσεις που φαίνονται ότι επηρεάζουν το σώμα. Κι εφόσον οι φαινομενικά διαχωρισμένοι νόες που ονειρεύονται όλες τις φιγούρες στο όνειρο δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από θραύσματα του ενός διχασμένου νου που είναι η πηγή όλης της λανθασμένης σκέψης (Κεφάλαιο:18.I.3,4,5), η δομή τους και το περιεχόμενό τους (αμαρτία, ενοχή και φόβος) είναι το ίδιο. Έτσι λοιπόν, είναι ο νους, και όχι ο εγκέφαλος, που βιώνει ενοχή και θυμό και φόβο και ψάχνει για άμυνες ενάντια σε εκείνες τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Και η ασθένεια του νου – η σκέψη του διαχωρισμού – προβάλλεται έξω στο σώμα, είτε είναι το σώμα ενός βρέφους, ενός ενήλικου ή ενός ζώου, έτσι ώστε να φαίνεται ότι συμβαίνει κάτι στο σώμα για το οποίο το άτομο δεν είναι υπεύθυνο.
Τώρα, ακριβώς όπως η απόφαση για την ασθένεια παίρνεται στο νου, το ίδιο και η απόφαση για την θεραπεία, η οποία τότε μπορεί να καθρεφτιστεί με την εξαφάνιση των συμπτωμάτων και την ανάρρωση από την ασθένεια στο σώμα του βρέφους, του ενήλικου ή του ζώου. Γιατί κάθε κατακερματισμένος νους δεν περιέχει μόνο το εγώ αλλά και την διόρθωση για το εγώ, που τα Μαθήματα ονομάζουν Άγιο Πνεύμα, μέσα στον ορθό νου μας. Επίσης, πρέπει να θυμηθούμε ότι το σώμα και ο εγκέφαλος είναι στο νου, και ότι ο νους δεν είναι στο σώμα.
