Πώς μπορείς να πεις με σιγουριά ότι ακολουθείς την Φωνή του Αγίου Πνεύματος και όχι την φωνή του εγώ;

Ερώτηση: Πώς μπορείς να πεις με σιγουριά ότι ακολουθείς την Φωνή του Αγίου Πνεύματος και όχι την φωνή του εγώ; Ξέρω ότι τα Μαθήματα λένε ότι θα νιώθουμε γαλήνη όταν ακολουθούμε το Άγιο Πνεύμα αλλά στην πρακτική δεν το βρίσκω τόσο απλό. Γιατί κατά πρώτον είμαι τόσο γεμάτος φόβο που δεν μπορώ να απελευθερώσω αρκετά για να νιώσω την γαλήνη του Αγίου Πνεύματος. Κι έπειτα, το εγώ μου είναι αρκετά ικανό να φαντασιώνεται τόσο καλά πανομοιότυπα της γαλήνης του Αγίου Πνεύματος έτσι που κάποιες φορές αισθάνομαι ότι ακολουθώ το Πνεύμα, και μετά καταλαβαίνω ότι έσφαλλα οικτρά.  Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σήμερα και σε όλη την ιστορία των πιστών διαφόρων πνευματικών δρόμων, που διέπρατταν πράξεις βασισμένες στον φόβο και στο μίσος, ενώ πίστευαν ακράδαντα ότι ακολουθούσαν το θέλημα του Θεού, ή την Φωνή του Αγίου Πνεύματος. Ούτε οι σπουδαστές των Μαθημάτων δεν είναι απρόσβλητοι από αυτό το λάθος. Μέχρι να εξελιχτούμε ως το σημείο που να μπορούμε αξιόπιστα να καταλαβαίνουμε ποια φωνή ακολουθούμε, δεν είναι καλύτερα να έχουμε κάποιου είδους εξωτερικό πλαίσιο κατευθυντήριων οδηγιών, όπως κανόνες ενάντια στα εγκλήματα, στην βία, κλπ., σύμφωνα με το οποίο να μπορούμε να κρίνουμε την καθοδήγηση μας;

Απάντηση: Από όσο ξέρουμε, αυτή είναι η δεύτερη πιο συχνή ερώτηση, η πρώτη είναι «Πώς μπορεί να συνέβη εξαρχής ο διαχωρισμός;» Η ερώτηση σου είναι ερώτηση όλων όσων μελετούν τα Μαθήματα. Έχουμε μιλήσει γι αυτήν στο βιβλίο μας, Οι πιο Συχνές Ερωτήσεις για τα Μαθήματα θαυμάτων,» στην ερώτηση 43, στην οποία σχολιάζουμε πάνω στο Κεφάλαιο 14 του κειμένου, «Η Δοκιμή της Αλήθειας.»

Γενικά μπορεί να είναι βοηθητικό, όπως κι εσύ καταλήγεις, να έχουμε κάποιο εξωτερικό κατευθυντήριο πλαίσιο ή κάποιους κανόνες σαν οδηγούς για να κρατήσουμε το εγώ μας μέσα σε κάποια όρια. Μάλιστα, δεν θα πρέπει να χάσουμε την απλή και δοκιμασμένη κοινή λογική. Δυστυχώς, και προφανώς, αυτό δεν σταματά τους ανθρώπους που κάνουν έκκληση στο Θέλημα του Θεού ή στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να δικαιολογούν ό,τι και να κάνουν, νομίζοντας ότι δεν δεσμεύονται πια από τους νόμους του κόσμου και ότι τώρα ακολουθούν μια «ανώτερη» δύναμη. Αλλά πάντα είναι φρόνιμο να συμμορφωνόμαστε με τους κανονικούς νόμους των πολιτισμένων ανθρώπων. Μια τέτοια υπακοή, όμως, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέτρο αξιολόγησης πνευματικής προόδου.

Αυτό που περιγράφεις ως εμπειρία σου μέσα στο χρόνο ισχύει για τους περισσότερους σπουδαστές. Η θεωρία είναι απλή, αλλά η πρακτική δεν είναι καθόλου απλή,  εξαιτίας της επένδυσης μας στην ζωή μας ως άτομα, ιδιαίτερα, με ανάγκες – μια επένδυση που είτε παραβλέπουμε ή υποτιμούμε πολύ.  Είμαστε οχυρωμένοι στις άμυνες μας χωρίς καν να αναγνωρίζουμε ότι είναι άμυνες. Γι αυτό ο Ιησούς τονίζει ξανά και ξανά, ιδιαίτερα στο Βιβλίο Εργασιών, ότι η καρδιά της πρακτικής αυτών των Μαθημάτων είναι να κοιτάξουμε μαζί του όλο το μίσος και την ενοχή μέσα στο νου μας. Αν εξασκούμαστε με συνέπεια σε αυτό θα αποκτήσουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε πιο καθαρά πώς λειτουργεί το εγώ μας, ποια μορφή είναι πιο πιθανόν να πάρουν οι προβολές μας, και πώς αμυνόμαστε ενάντια στον φόβο μας να αφήσουμε να φύγουν οι κρίσεις μας, η ιδιαιτερότητα μας, κλπ. Η προσοχή μας θα πρέπει να είναι πάντα εστιασμένη στο να αφήνουμε να φύγουν οι εγωικές σκέψεις στο νου μας, και όχι η συμπεριφορά.  

Αν το κάνουμε αυτό «σωστά», που σημαίνει να κοιτάμε μέσα μας με την αγάπη του Ιησού για «μάτια» μας, θα βιώνουμε ειρήνη για όλο και μεγαλύτερες χρονικές περιόδους καθώς προχωράμε. Αλλά συνήθως χρειάζεται και την συνεισφορά κάποιου άλλου ατόμου που μας γνωρίζει πολύ καλά, να μας βοηθήσει να διακρίνουμε αν η γαλήνη είναι γνήσια ή όχι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βιώνουν το Άγιο Πνεύμα ή τον Ιησού σαν μια φωνή που τους μιλά, όπως ήταν η εμπειρία της Έλεν για τον Ιησού. Η δική της εμπειρία δεν θα πρέπει να θεωρείται κριτήριο για το τι σημαίνει να ακούς το Άγιο Πνεύμα. Το ότι ακούμε την Φωνή του Αγίου Πνεύματος συχνά υποδηλώνεται με το να βρίσκουμε ότι γινόμαστε όλο και λιγότερο επικριτικοί, λιγότερο απαιτητικοί στην ικανοποίηση των αναγκών της ιδιαιτερότητάς μας, λιγότερο θυμωμένοι, λιγότερο εγωιστές, λιγότερο θλιμμένοι, κλπ. Αλλά και πάλι, αυτό δεν είναι εύκολο. Είμαστε αριστοτέχνες της αυταπάτης. Χρειάζεται πολλή ταπεινοφροσύνη για να είμαστε ειλικρινείς.

Αυτό που φοβάσαι δεν είναι η μελλοντική απώλεια. Η τωρινή ένωση είναι αυτό που σε τρομάζει.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. ΜΑΘΗΜΑ 15

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. ΜΑΘΗΜΑ 14

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 13.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ,ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 12

Πως μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι σε έναν κόσμο ψευδαίσθησης;

Επιλέξτε Ελληνικά από cc και settings

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΚΕΦ.4. σε 19 videos.Ξεκινήστε από την εισαγωγή.

Εφόσον τα πράγματα αυτού του κόσμου, όπως οι ερωτικές σχέσεις και το φαγητό, δεν μας οδηγούν πουθενά μήπως η λύση είναι να τα παρατήσουμε;

Ερώτηση: Ας πούμε ότι έχεις φτάσει στο σημείο όπου τα πράγματα του κόσμου όπως οι σεξουαλικές σχέσεις και το φαγητό δεν είναι πια για σένα. Νομίζεις ότι δεν τα θέλεις. Συνειδητοποιείς ότι δεν επενδύεις πια σε αυτά – σαν την συνειδητοποίηση ότι συνεχώς κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου, άρα αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να σταματήσεις να κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου. Πώς όμως μπορώ να καταλάβω, αν βρίσκομαι σε κατάσταση άρνησης για όλα αυτά;

Απάντηση: Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ερώτηση, γιατί η λύση που προτείνεις δε θα λειτουργήσει. Ναι, αν συνεχώς κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου, για όνομα του Θεού σταμάτα να κλείνεις την πόρτα πάνω στα δάχτυλα σου! – αν αυτή είναι η αιτία του πόνου σου. Αν πιστεύεις ότι η αιτία του πόνου σου είναι όλες αυτές οι άθλιες σχέσεις στις οποίες πας και μπλέκεις συνεχώς και ποτέ δεν πρόκειται να λειτουργήσουν ούτως ή άλλως, τότε είσαι απόλυτα δικαιολογημένος να λες: «Όχι άλλες σχέσεις, θα γίνω καλόγρια.» 

Ερώτηση: Ούτε κι αυτό είναι αποτελεσματικό.

Απάντηση: Σωστά! Γιατί δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι η σχέση – το πρόβλημα είναι η ενοχή μέσα στο νου σου και η επιλογή που έκανες για το ποιος θα σε βοηθήσει με την ενοχή: το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα. Αν είσαι σε αυτόν τον κόσμο μέσα σε αυτό το σώμα, τότε είσαι εδώ για να μπορέσεις να μάθεις τα μαθήματα σου. Οι σχέσεις είναι οι τέλειες τάξεις μάθησης. Αυτός είναι ο λόγος που τα Μαθήματα είναι γεμάτα με υλικό γι αυτό το θέμα – είναι Μαθήματα πάνω σε αυτό – επειδή η ενοχή μας εκφράζεται πιο ξεκάθαρα και έντονα μέσα στις ιδιαίτερες σχέσεις μας. Παίρνουμε την ενοχή από μέσα μας και την πετάμε πάνω σε κάποιον άλλον.

Οντολογικά ο τρόπος που αρχίζουν όλα αυτά αρχίζει κυριολεκτικά αποκόβοντας ένα μέρος του εαυτού μας που δεν το θέλουμε και φτιάχνοντας ένα νέο άτομο με αυτό. Βασικά, η ιδιαίτερη σχέση σου, ο ιδιαίτερος σύντροφος σου, είναι ένα αποκομμένο κομμάτι του ίδιου όλου από το οποίο κι εσύ είσαι ένα αποκομμένο κομμάτι. Αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο σημαντικό να μην βλέπετε ο ένας τον άλλον ως διαχωρισμένους. Το να προσπαθείς να το επιλύσεις αυτό στο επίπεδο του σώματος ποτέ δεν θα πετύχει: απλά συνεχώς θα πιάνεις τα δάχτυλα σου στην πόρτα. Και τότε θα φαίνεται πως είσαι δικαιολογημένος στο να καταλήξεις να μην κάνεις άλλες σχέσεις επειδή δεν λειτουργούν.

Αλλά αυτές οι σχέσεις είναι οι τέλειες τάξεις μάθησης. Αυτό που λένε τα Μαθήματα είναι: «Μην παρατήσεις τις  σχέσεις σου. Όμως, προσκάλεσε με σε αυτές (τον Ιησού ή το Άγιο Πνεύμα) για να μπορέσω τώρα να σε διδάξω μέσα από αυτή την τάξη μάθησης. Αν κλείσεις την πόρτα στην σχέση, πώς θα μπορέσω να σε διδάξω; Έχεις έρθει σε αυτόν τον κόσμο μέσα σε ένα σώμα, με όλους αυτούς του ιδιαίτερους συντρόφους γύρω σου – τους περασμένους, τους τωρινούς και τους μελλοντικούς – μόνο και μόνο για να φτάσεις στην συνειδητοποίηση ότι θα μπορούσα να είμαι ο δάσκαλος σου. Και μόλις φτάνεις σε εκείνη την στιγμή κλείνεις την πόρτα και δηλώνεις: «Όχι άλλες τάξεις μάθησης» Τότε εγώ (ο Ιησούς) θα πρέπει να βγω στην ανεργία!»

Αυτό που θέλεις να συνειδητοποιήσεις είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτό που δεν πάει καλά ανάμεσα σε σένα και το άλλο άτομο. Το πρόβλημα είναι αυτό που δεν πάει καλά στο νου σου – όταν διαλέγεις εναντίον του Ιησού και υπέρ του εγώ. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το εγώ θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι το πρόβλημα είναι οι καταστάσεις ή οι σχέσεις στην ζωή σου. Και μόλις αναγνωρίσεις αυτό ως το πρόβλημα, η λύση είναι εύκολη: παράτησέ τους! Έτσι ξεκίνησαν τα μοναστήρια.

 Στην κυριολεξία! Άρχισαν τον πέμπτο αιώνα όταν οι άνδρες απέδρασαν από τα κακά της πόλης (που στην πραγματικότητα εννοούσαν τα κακά των γυναικών) και έγιναν καλόγεροι – πιστεύοντας λανθασμένα ότι ήθελαν να είναι μόνο με τον Θεό. Το να είναι μόνο με τον Θεό γι αυτούς σήμαινε ότι δεν θα μπορούσαν να είχαν καμιά σχέση με κανέναν άλλον. Φυσικά καμιά σχέση με το σεξ! Γιατί το εγώ λέει ότι το πρόβλημα είναι ανάμεσα στα σώματα ∙ άρα η λύση είναι απλά να αγνοήσεις ή να αρνηθείς το σώμα. Τα Μαθήματα λένε, μέσα από το θαύμα, ότι το πρόβλημα δεν είναι το σώμα – το πρόβλημα είναι με ποιον κοιτάζεις το σώμα, δηλαδή με το εγώ σου.

Το πρόβλημα πάντα είναι πίσω σε αυτό το σημείο της επιλογής μέσα στο νου σου. Επομένως αυτό που θέλεις να δεις είναι ότι οι σχέσεις είναι οι τέλειες τάξεις μάθησης, και ότι φυσικά θα τα κάνεις θάλασσα. Θα αρχίσουν με την ιδιαιτερότητα, θα ευδοκιμήσουν με την ιδιαιτερότητα, και θα καταλήξουν με την ιδιαιτερότητα. Αυτός είναι ο τέλειος τρόπος για να μάθεις ότι η ιδιαιτερότητα δεν είναι η απάντηση. Αλλά πρέπει να διαλέξεις διαφορετικό δάσκαλο. Άρα όταν μπαίνεις σε μια σχέση, μπορείς να λες στον εαυτό σου ότι φυσικά και θα τα κάνω θάλασσα, ξέρω ότι θα γίνει έτσι. Αλλά τώρα έχω τον Ιησού μαζί μου όσο το κάνω αυτό, και μπορώ να παρατηρήσω τον εαυτό μου να επιλέγει την ιδιαιτερότητα μαζί με αυτόν στο πλευρό μου. Η διαφορά θα είναι ότι τώρα δεν χρειάζεται να είμαι ένοχος γι αυτό. Δεν χρειάζεται να το φοβάμαι. Δεν χρειάζεται να ντρέπομαι γι αυτό.

Αυτή θα είναι η αρχή της διαδικασίας μάθησης για να την αφήσεις να φύγει ολοκληρωτικά – όχι την σχέση, αλλά την ιδιαιτερότητα της σχέσης. Άρα δεν χρειάζεται να παρατήσεις αναγκαστικά την σχέση. Αυτό που θέλεις να παρατήσεις είναι ο δάσκαλος που έχεις επιλέξει να σε διδάξει σε αυτή την τάξη μάθησης.

~ Απόσπασμα από το εργαστήριο του Ken Wapnick, Rules for Decisions ~

Μετάφραση: Χριστίνα Τσιντέα

Έχω την εντύπωση ότι όσο μελετώ τα Μαθήματα αντί να προοδεύω χειροτερεύω. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ερώτηση: Μου φαίνεται ότι όσο πιο πολύ μελετώ τα Μαθήματα Θαυμάτων, αρχίζω να νομίζω ότι αντί να προχωράω πηγαίνω προς τα πίσω. Ο νους μου είναι πιο θορυβώδης από ποτέ. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Απάντηση: Τα Μαθήματα έχουν μια βοηθητική οπτική γι αυτό: «Μην θέτεις τον εαυτό σου επί κεφαλής σε αυτό, διότι δεν μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα στην πρόοδο και την οπισθοχώρηση. Κάποιες από τις μεγαλύτερες προόδους  σου τις  έχεις κρίνει ως αποτυχίες, και κάποιες  από τις  πιο σοβαρές σου οπισθοχωρήσεις  τις  έχεις αξιολογήσει ως επιτυχία.» (Κεφάλαιο 18.V.1:5,6).

Γεγονός είναι ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε όσον αφορά την πρόοδο μας ∙ δεν γνωρίζουμε καν αν πηγαίνουμε προς τα πίσω ή μπροστά. Είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό όταν μελετάμε τα Μαθήματα για να μην χάνουμε πολύ χρόνο και προσπάθεια κρίνοντας ή αξιολογώντας τον εαυτό μας. Το πιο πιθανό είναι ότι ο «θόρυβος» μέσα στο νου που σου φαίνεται περισσότερος από ποτέ ήταν εκεί και πριν την μελέτη των Μαθημάτων ∙ η διαφορά είναι ότι τώρα το συνειδητοποιείς. Τώρα γνωρίζεις ότι έχεις νου και ότι είναι θορυβώδης, και αυτό είναι που μας βοηθούν να μάθουμε τα Μαθήματα. Αρχίζουμε την πρακτική μας μαθαίνοντας να μην αρνούμαστε ότι χρησιμοποιούμε τον θόρυβο μας για να καταπνίξουμε την «ήσυχη μικρή φωνή» (Κεφάλαιο 21.V.1:6) του Αγίου Πνεύματος.
Εφόσον η άρνηση είναι ένα μέρος της αμυντικής στρατηγικής μας ως εγώ, το να αρχίσουμε να ακούμε τον θορυβώδη νου μας είναι η αρχή της κατάργησης της άρνησης. Καθώς εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο στην μελέτη των Μαθημάτων, ο θόρυβος μπορεί πραγματικά να φανεί πως δυναμώνει εξαιτίας της αντίστασης μας. Η εγωική μας ταυτότητα νιώθει απειλή από αυτό που μαθαίνουμε και ξεκινά έναν αγώνα με ποικίλους τρόπους, και ο ένας από αυτούς είναι ο θορυβώδης νους. Επίσης είναι ένα τέχνασμα του εγώ για να μας πείσει να σταματήσουμε την αναζήτηση της αλήθειας επειδή μας λέει ότι «χειροτερεύουμε». Δουλειά μας είναι να αρχίσουμε να δίνουμε προσοχή στην φλυαρία μέσα στο νου μας γιατί μας λέει αυτό που πιστεύουμε
Το όλο νόημα της εκπαίδευσης του νου των Μαθημάτων είναι να ξεσκεπάσει τις σκέψεις, τις κρίσεις, τις πεποιθήσεις και τα ψέματα που είναι κρυμμένα μέσα στο νου μας και μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι και φοβισμένοι. Τα καλά νέα είναι ότι «Η ήρεμη, μικρή Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού δεν καταπνίγεται από όλες τις βραχνές κραυγές και τα τρελά παραληρήματα του εγώ σε όλους εκείνους που θέλουν να Την ακούσουν» (Κεφάλαιο.21.V.1:6). Θα ακούσουμε τις παροτρύνσεις Του όταν θα έχουμε ακούσει και συγχωρήσει όλες τις αντιρρήσεις μας.
.http://facimoutreach.org/qa/questions/questions9.htm#Q35

 Μετάφραση: Χριστίνα Τσιντέα